Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów
Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów – charakterystyka
Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów to grupa chłoniaków nieziarnicznych. Wśród tej grupy można wyróżnić m.in. chłoniaka typu B z małych komórek (np. chłoniak z komórek płaszcza) oraz chłoniaka rozlanego z dużych komórek typu B.
Chłoniak typu B z małych komórek jest nowotworem wywodzącym się z małych i średnich komórek typu B, który najczęściej pojawia się u mężczyzn po 50. roku życia. Daje często objawy podobne do zespołu chorobowego takiego jak przewlekła białaczka limfocytowa, z tym, że w białaczce zmutowane komórki pojawiają się we krwi oraz w szpiku kostnym, natomiast w chłoniaku – w węzłach chłonnych. W momencie rozpoznania zazwyczaj zajęte są już węzły chłonne, przewód pokarmowy i śledziona.
Chłoniak rozlany z dużych komórek typu B odznacza się przede wszystkim dużą wielkością komórek, które są nawet 5 razy większe niż małe limfocyty. Do tego mają one rozlany kształt, posiadają też owalne lub okrągłe jądro, które ma wygląd pęcherzykowy. To, co jest typowe dla tego rodzaju chłoniaka to naciekający charakter wzrostu.
Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów – objawy
Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów daje podobne objawy jak inne rodzaje chłoniaka. Należą do nich przede wszystkim powiększone węzły chłonne, uczucie osłabienia, spadek masy ciała. Do tego dochodzi np. świąd skóry czy nocne poty.
W przypadku chłoniaka z dużych limfocytów typu B objawy mogą być już bardziej charakterystyczne. Przede wszystkim oprócz wspomnianych typowych dla chłoniaków symptomów, mogą pojawiać się bóle brzucha związane z powiększaniem się śledziony albo wątroby. Do tego nacieki na wątrobę mogą wywołać żółtaczkę. W momencie, gdy zajęty zostanie szpik kostny, może dojść do anemii, jak i znacznego zmniejszenia ilości płytek krwi. Gdy zajęty zostanie układ pokarmowy, wówczas dochodzi do zespołu złego wchłaniania, niedrożności, krwawienia. Poza tym zwiększenie objętości węzłów chłonnych w jamie brzusznej może uciskać zbytnio żyłę główną dolną, co w efekcie może wywołać wodobrzusze, jak również obrzęki kończyn dolnych. Chłoniak rozlany z dużych komórek typu B może też wywoływać znaczne obniżenie odporności, co zwiększa ryzyko zachorowania na innego rodzaju infekcje oraz choroby. Przy tej chorobie mogą też pojawić się zmiany skórne.
Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów – diagnostyka
W przypadku chłoniaka typu B z małych limfocytów podstawą rozpoznania jest wykonanie biopsji i mikroskopowa ocena pobranego węzła chłonnego. Biopsja nie jest bolesna, można ją wykonać w znieczuleniu miejscowym. Oprócz badania węzłów chłonnych pomocne w diagnostyce chłoniaka typu B z małych limfocytów jest badanie szpiku kostnego, badanie obrazowe, jak i prześwietlenie RTG.
Za podstawę rozpoznania chłoniaka rozlanego z dużych komórek typu B uznaje się badanie histopatologiczne. Aby je wykonać, należy pobrać albo fragment zajętego narządu lub też cały węzeł chłonny. Następnie dokonuje się oceny morfologicznej komórek chłoniakowych, a także określa się, jaki jest charakter ich tkankowego wzrostu. Diagnostykę można rozszerzyć o badania immunofenotypowe.
Chłoniak typu B z małych i dużych limfocytów – leczenie
Głównym sposobem leczenia chłoniaka typu B jest chemioterapia, która bardzo często wprowadza pacjentów w remisję. Podczas chemioterapii podaje się np. leki takie jak cyklofosfamid, fludarabina, chlorambucil. Często leki te łączone są z przeciwciałem monoklonalnym o nazwie rytuksymab.
Leczenie chłoniaka rozlanego z dużych komórek typu B również opiera się o zastosowanie chemioterapii. Schemat leczenia jest kombinacją różnych leków takich jak: dokosorubicyna, winkrystyna, prednizolon, cyklofosfamid, rytuksymab. Dzięki chemioterapii możliwe jest wyleczenie wielu pacjentów z chłoniakiem rozlanym z dużych komórek typu B. Jeśli wyleczenie nie jest w danym przypadku możliwe, dzięki chemioterapii można kontrolować rozwój choroby przez kolejne lata.
Uwaga! Powyższy artykuł nie stanowi porady lekarskiej. Jeśli masz problemy ze zdrowiem, skonsultuj się z lekarzem.
